ผู้ให้แสงสว่าง ได้ชื่อว่าให้ดวงตา ทีปโท โหติ จกฺขุโท (กินททสูตร ๑๕/๔๒)
การมีความศรัทธาในพระพุทธศาสนาคือ....
การท้าทายกับตัวเราเองอย่างไม่มีวันจบ
เป็นจิตใจที่ไม่ยอมแพ้อยู่เสมอ
ที่จะปรับปรุงตนเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง(ขอให้ก้าวหน้า)
เมื่อเราเผชิญกับความยากลำบากใด ๆ
โดยพยายามก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าวเสมอ
ถ้าถามว่าชีวิตต้องการอะไร ตอบได้ว่า ความต้องการขึ้นอยู่กับความรู้หรือปัญญาที่แต่ละบุคคลพัฒนาได้ อาทิ บางคนเกิดมาเพื่อชดใช้หนี้กรรมเก่า พร้อมกับสร้างหนี้กรรมใหม่ บางคนเกิดมาเพื่อปรับปรุงแก้ไขชีวิตให้ดีขึ้น บางคนเกิดมาเพื่อสั่งสมบุญไปสู่สุคติภพ บางคนเกิดมาเพื่อนำพาชีวิตให้พ้นไปจากวัฏสงสาร ฯลฯ
ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่
เมื่อเหล่าอายตนะภายนอก ๑
ทั้งหลายอันมี รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และเหล่าธรรมารมณ์
มาประจวบหรือกระทบกับเหล่าสฬายตนะ ๑
อันมี ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ย่อมต้องเกิดวิญญาณ ๑
เฉพาะกิจนั้น ๆ ตาม{สฬายตนะ}ที่กระทบหรือประจวบกันขึ้นเป็นธรรมดา ดังเช่น ตากระทบรูปย่อมเกิดจักษุวิญญาณ หูกระทบเสียงย่อมเกิดโสตวิญญาณ ใจกระทบธรรมมารมณ์ย่อมต้องเกิดมโนวิญญาณ ฯ จะห้ามไม่ให้เกิด ไม่ให้มี ไม่ให้เป็นในวิญญาณเหล่านั้น ย่อมไม่ได้ เพราะความเป็นสภาวธรรมหรือธรรมของชีวิตอย่างหนึ่งนั่นเอง
คุณธรรม นำใจ ในโลกกว้าง
ส่องสว่าง ทางใส ใจไม่หมอง
พาพบมิ่ง สิ่งดี มีทำนอง
ใจสมปอง ครองสุข คอยปลุกเรา
คุณธรรม นำทาง ช่วยสร้างสรรค์
นิมิตรมั่น กลั่นกาย คลายทุกข์เหงา
มองเห็นงาม ตามจริง ทุกสิ่งเร้า
จากความเศร้า เบาคลาย กลายเย็นลง
คุณธรรม ช้ำยาก หากคิดเป็น
มองประเด็น เห็นสุด จุดประสงค์
หลีกทางทุกข์ สุขได้ ใจยอมปลง
ไม่ลุ่มหลง ตรงหา รู้ค่ามัน
คุณธรรม จำไว้ ให้ใฝ่ดี
จะสุขี ดีรื่น ชื่นสุขสันต์
ทำคุณงาม ความดี มีทุกวัน
ร่วมสร้างสรรค์ กันเถิด เลิศจิตใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น